چه نیک گفته‌اند: سالی که نکوست از بهارش پیداست! از ۱۳۸۷ تا به امروز، خامنه‌ای هر بهار را بدین ترتیب نامگذاری کرده‌است: سال ۱۳۸۷ را «نوآوری و شکوفایی»، سال ۱۳۸۸ را «حرکت مردم و مسئولین به سوی اصلاح الگوی مصرف»، سال ۱۳۸۹ را «همت مضاعف و کار مضاعف»، سال ۱۳۹۰ را «جهاد اقتصادی»، سال ۱۳۹۱ را «تولید ملی و حمایت از کار و سرمایه ایرانی»، سال ۱۳۹۲ را «حماسه سیاسی و حماسه اقتصادی»، سال ۱۳۹۳ را «اقتصاد و فرهنگ با عزم ملی و مدیریت جهادی»، سال ۱۳۹۴ را «دولت و ملت همدلی و همزبانی»، سال ۱۳۹۵ را «اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل»، سال ۱۳۹۶ را «اقتصاد مقاومتی تولید - اشتغال»، سال ۱۳۹۷ را «حمایت از کالای ایرانی»، سال ۱۳۹۸ را «رونق تولید»، سال ۱۳۹۹ را «جهش تولید»، سال ۱۴۰۰ را «تولید پشتیبانی‌ها، مانع زدایی‌ها»، سال ۱۴۰۱ را «تولید، دانش بنیان، اشتغال آفرین» سال ۱۴۰۲ را «مهار تورم، رشد تولید» و سال ۱۴۰۳ را «جهش تولید با مشارکت مردم» نام نهاده است..... شکل‌گیری حاکمیت مردم به وسیله‌ی خود مردم، حیاتی‌ترین پیش شرط رهایی طبقه‌ی ماست وهرچیزی که برای مردم و بدون مردم باشد، خود در اساس پوششی برای تسلط برمردم تلقی می‌گردد. نباید قیم مردم و توده‌ی مطالبه‌گری بود که امروز در ارتش گرسنگان دهان گشوده‌اند و فریاد بر می‌دارند و آواز سرمی‌دهند که ما تنها و تنها به تغییر وضعیت موجود و برای دستیابی به آزادی، برابری، دمکراسی به امر سازماندهی و سازمانگری مبارزه‌ی طبقاتی و بسیج هر چه وسیع‌تر کنشگران اجتماعی نیازمندیم. حال اگر همه و همه‌ی این کنش عظیم مبارزه‌ی طبقاتی و جنبش آزادیخواهی را در کنار هم جای دهیم، نام نهادن سال ۱۴۰۳ «جهش تولید ومشارکت مردم»، تکرار آن نام گذاری‌ها ،شوخی بی پایه‌ای بیش نیست. تنها ازهمین روست که شخص خامنه‌ای،چشم وگوشش را دربرابرفریاد میلیون‌ها مردم ایران که می‌گویند: «خامنه‌ای به پایانت سلام کن» می‌بندد و در برابر شعار: «خامنه‌ای حیا کن/ مملکتو رها کن» آگاهانه خود را به کری می‌زند. مبارزه مردم جامعه ما تعطیل بردار نبوده و نیست، امروز بسیج مردم بدینگونه، آن‌هم از بالا که درفرمانی بسته بندی شده، جای گیرد، دوره‌اش سپری شده و مردم برای فرامین دینداران دینی، پشیزی ارزش قائل نیستند.

ازنشست روز شنبه ۲۵ اسفند شورایعالی کار پیرامون تعیین دستمزد، جز وقاحت و نفرت پراکنی وزیرکار، و شوآپ مشترک «علیرضا غفاری» و «حمید شهرابی» و " جدال تی. وی " «علی علیزاده» که تماماً پا در رکابند تا چیزی به طبقه کارگر و مزد و حقوق بگیران کشور نرسد و آنان همچنان در وعده وعید دولت و کارفرمایان تا روز مبادا پا در هوا بمانند! ... اما باید نوشت: " بی رحمی " صفت مشخصه‌ی قوانینی است که به دلیل بزدلی قانون‌گذاران به جلو رانده می شود. چرا که این بزدلی زمانی می‌تواند کارکرد داشته باشد که واضعان آن بی رحم هم باشد. روشن است که منافع خصوصی همیشه بزدلانه عمل می‌کنند. چه فرقی می کند که در درون مجلس خود برگزیده وضع گردد یا در شورایعالی کار خود خوانده، یا در نزد شورای مصلحت نظام یا درنشست‌های دربسته اطاق بازرگانی با کارفرمایان یا دولت کارگزار و... باید گفت: آنچه در حق طبقه کارگر جامعه ما، بدون نمایندگان برگزیده‌ی آنان وضع می‌گردد، بسان بی رحمی آشکاری است که به دلیل بزدلی کارگزاران و حاکمان در برابر منافع طبقه وضع می‌گردد. چه نیک گفته‌اند: «در مقام قانون گذار همان قدر می‌تواند قانون وضع کند که آدم لالی با شیپوری دراز حرف بزند»! فاعل تاریخ، این معما را بی جواب نخواهد گذاشت!

افطاری آقایان روبراه است و سفره‌ی زحمتکشان در سطل های زباله ها یخالی! درحالی‌که کمتراز ۵ روز تا آغاز سال ۱۴۰۳ باقی مانده است، قلب لایه‌های گوناگون اردوی میلیونی کارگران در انتظار تعیین نرخ دستمزد برای سال پیش‌رو، همچنان پرتپش می‌زند. از یک سو هنوز حقوق‌های عقب افتاده کارگران با وجود دشواری شرایط زندگی، پرداخت نشده و پاسگخویی به مشکلات آن ها نیست و ازدیگرسو کمبودها، زندان بودن یگانه نان آور خانواده و کسری دستمزدها و بالا بردن هزینه‌ی درمان، دوران طاقت فرسای قول و قرارهای مسئولان دولتی در کنار بیکاری میلیونی، فلاکت نظام تولید و بحران اقتصادی حاکم بر جامعه، همه وهمه در برابر تورم افسار گسیخته در سالی که به قول خامنه‌ای رهبرِ دغلبازِ جهانِ اسلام قرار بود "مهار تورم و رشد تولید" باشد، باعث شده تا این نگرانی هر روز بیشتر از روز گذشته دهن باز کند. چرا؟

توضیح ضرور: بخشی از نسل ما، راه افتادن ترم " پنجاه وهفتیها " را، اصطلاح اختراع شده توسط جنابان سلطنت طلب و این و آن ابر رسانه در جهت قلب تاریخ می‌شناسند که برآنند گویا مملکت گل و بلبل بوده و یک دسته کمونیست ازخدا بی خبر کافر و روسی و مجاهد جانبدارعلی شریعتی و طرفداران خمینی متحد شدند تا شاه را سرنگون کنند یا کردند و آنها را به‌عنوان عامل اصلی بدبختی کنونی و روی کار آوردن جمهوری اسلامی با هزار و یک ترفند - و حتی به زبان فحاشی - به خواننده وبیننده‌شان بقبولاند. از جُوک گرفته تا کلیپ‌های مستهجن وحتی زبان شعر و نوشتارهای به‌غایت سخیف و بی پایه از انقلاب ۵۷ به مثابه "رخدادی شوم"،"بهمن بیدادگر"،"بهمن خونین سرشت"،"فتنه۵۷" و مصادیقی ازاین نوع یاد می‌کنند. ... من و ما از اینکه خود را پنجاه و هفتی بنامیم، از شنیدن آن هیچ هراسی به خود راه نمی‌دهیم و شرمنده نبوده و نیستم بلکه می‌ایستم و از آنچه در جامعه حادث شد از زبان بازندگانش سخن می‌گوئیم. آن‌چه انقلاب امروز را لازم می‌کند، بیش و کم همان مطالبات و خواست‌های محقق نشده‌ی مردم در پیش از بهمن ۱۳۵۷ است. اگر امروز نابودی حکومت اسلامی لازم می‌نماید، نابودی رژیم شاه نیز ناگزیر بود. در ادامه سعی دارم به ریشه‌ها و اندک دلایلی از سقوط شاه و انقلاب ۱۳۵۷ همراه با شمایی از آن‌چه پس از انقلاب بر مردم گذشت، بپردازیم که نسل‌های آتی بدانند چرا انقلاب هم لازم بود و هم اکنون نیز ممکن و ضرور و لازم!. چرا که فرونشاندن و واژگونی این دیو پلیدی که در برابر کلیت جامعه‌ی ما ۴۵ سال خانه نموده و به مثابه "زمستانی" سخت جان، از دیوار خانه‌های‌مان به درونش راه یافته است، همچنان تنوره می‌کشد نشان داد راه یکی‌ست و مثل و مانند ندارد. باید به فریاد بر زبان راند: «انقلاب مُرد، زنده باد انقلاب»! با این تذکار ضرور، نوشته‌ی بلندم را دنبال می‌کنم.

یادداشت فرنگیس کاشانی : ساعت ۵ و ۴۵ دقیقه صبح ۱۲ آبان ۱۴۰۲ کمپ ترک اعتیادی به نام "گام اول رهایی" واقع در ابتدای جاده کومله شهرستان لنگرود در آتش سوخت و ۳۶ نفر کشته و ۱۵ تن مصدوم شدند. (۱) من به عنوان یک خبرنگار از مقطع آتش سوزی تا کنون این ماجرا را دنبال کردم. ده‌ها مقاله، گزارش و نوشته را پی گرفته و عکس‌ها و ویدئوهای منتشر شده را بارها بازبینی کردم. یادداشت‌های امیرجواهری لنگرودی فعال سیاسی که در خارج ازکشور نشسته و حد اشراف و سلامت برخورد او با این موضوع، برآنم داشت که با ایشان گفتگو کنم. از طریق ایمیل‌شان ایجاد ارتباط کردم و با اشتیاق پذیرا شدند. پرسش‌های زیر به شکل کتبی بین ما رد و بدل گردید که آن‌را به اطلاع شما می‌رسانم. نکته‌ی برجسته‌ی این اعتراض باید به ایجاد «کمیته‌ی مستقل پیگیری خانواده‌های دادخواه آتش افروزی کمپ زرد آب محله- لنگرود» بیانجامد. ایجاد چنین کمیته‌ی پیگیری مستقلی، که رایزنی هیچ نهاد دولتی و شبکه‌های از مابهتران را در خود جای ندهد، به مثابه یک تشکل مردم نهاد مستقل، می‌تواند امر دادخواهی در درون جامعه را آنچنان پُر وسعت و جان سخت سازد که در فردای ایران، هیچکس نتواند به سادگی جنایت بیافریند و چنین آسان از زیر مجازات بگریزد و فرار کند.

حرکت اعتراضی بازنشستگان که در برگیرنده گروههای مختلف بازنشستگان، شامل تامین اجتماعی، فولادی، مخابرات، فرهنگی،کشوری و صنعت نفت با حداقل ۳۶ مورد اعتراض گزارش شده در ماه آبان در حداقل ۲۳ شهر و کلانشهر در سراسر کشور بی تردید موتور جنبش مطالباتی در آبان ماه بوده اند. اعتراضات آبان ماه بازنشستگان در برگیرنده شهر ها و استان های زیر است : آذربایجان شرقی (شهرتبریز)- آذربایجان غربی(شهر ارومیه)- اردبیل(شهر اردبیل)- أصفهان (شهراصفهان)- زنجان(شهر زنجان)- سیستان و بلوچستان(شهرزاهدان)- فارس(شهرشیراز)- کردستان(شهرهای بیجار ومریوان)- کرمانشاه(شهرکرمانشاه)- گیلان(شهررشت)- لرستان(شهرهای بروجرد و خرم آباد)- مازندران (شهرساری)- هرمزگان(شهربندرعباس)- واستان تهران مقابل ساختمان مرکزی شرکت مخابرات ایران در خیابان سردار جنگل تهران علیرغم تلاش های مذبوحانه نیروهای سرکوب دستگاه رهبری و دولت برای ممانعت از تجمع، اجتماع اعتارضی نمودند

جدول روزشماربازنشستگان که در برگیرنده گروههای مختلف بازنشستگان، شامل تامین اجتماعی، فولادی، مخابرات، فرهنگی،کشوری و صنعت نفت با حداقل ۳۶ مورد اعتراض گزارش شده در ماه آبان در حداقل ۲۳ شهر و کلانشهر در سراسر کشور بی تردید موتور جنبش مطالباتی در آبان ماه بوده اند. اعتراضات آبان ماه بازنشستگان در فشرده ترین جمع بندی ویژه گیهای زیر را رد برمی گیرد. بازنشسته‌ی امروزی کارمند، معلم، استاد دانشگاه، پرستارو مددکار بیمارستانی، کارگر فولادی- معدنی و بازنشستگان سخت و زیان آور آتش نشانی و فعالین دیروزی‌اند،که رنج بیست و پنج ، سی سال یا کمتر و بیشتر کار را در حرفه‌های مختلف بر جسم و جان خود دارند، اسمش روی خودش است باید بعد عمری کار کردن، آسوده بنشیند و استراحت نمایند و در آسودگی خاطر همراهی با همسر، فرزندان و نوادگان خویش در کمال آرامش باقی عمر را به شادمانی سر کنند. الان نمودار این حرکت بزرگ آبان ماه را نیز انتشار خواهیم داد

آنچه در این فهرست جا گرفته ،برآمده از روز شمار کارگری آبان ماه ۱۴۰۲ است که در پایان ماه فراهم آمده است . ما تلاش مان براین بود که با انتشار روزشمار کارگری یکماهه آبان ۱۴۰۲، ترخیصی از عمده ترین وجوه تحرکات اعتراضی اعم از تجمع و اعتصاب و نامه و هر شکل بازتاباندن تحرکات کارگران و مزد و حقوق بگیران را جداگانه فهرست نماییم و خود آنها را در محور های ده گانه ای که در زیر برشمردیم، جا بدهیم . ازمجموعه ۷۱۰خبر روزشمارکارگری دو فهرست یکم :خبرهای مربوط به حوزه سرکوب و بازداشت فعالین جنبشهای گوناگون اجتماعی اعم از زنان - معلمان- نویسندگان- روزنامه نگاران و خبرنگاران- سینماگران و کارگردانان -تدوینگرسینما- خواننده - دانشجو- زندانی سیاسی- بهائیان- وکلا- بازنشسته- کارگر بخش های مختلف و غیره... در ۱۵۶ محور فهرست نماییم. دوم فهرست اعتراضات،تجمعات واعتصابات روزانه وسریالی اول تا سی ام آبان ماه۱۴۰۲ اعم از؛ فرهنگیان- کارگران شاعل نفت- گاز- پیتروشیمی- پرستاران و کادر درمان - پزشکان درمانگر- کارگران شهرداری- کارگران فولاد- کارگران معادن- بازنشستگان گروههای محتلف- کارگران کشاورزی- دانشجویان - معلولان - خانواده های دادخواهان- زندانیان سیاسی- کارکنان راه آهن- ماباختگان - کارگران اخراجی- تجمعات اعتراضی جمعه سیسیتان و بلوچستان- اعتراضات شبانه محلات- اعتراضات جوانان - دانش آموزان و خانواده ها- تجمعات محلات- تجمعات اعتراضی مراسم های خاکسپاری- تاکسی رانان - مینی بوس داران - و غیره در ۳۰۷ مورد ثبت کرده ایم. در تدقیق این محورها نهایت تلاش صورت گرفته که از تکرار ها پرهیزگردد،گاها ممکنه است خطایی صورت گرفته باشد ولی مجموعه آن در انطباق خبری خود روزشمار کارگری در لینک زیر به عینه ازجانب علاقمندان و فعالان عرصه کارگری قابل پیگیری است . لینک روز شمار کارگری سی روز آبان ۱۴۰۲ https://www.andishe.nu/karegari/maghalat/2023/12/10/Roozshomarkargari_Aban_1402_8.pdf

نیک گفته‌اند: همواره درسکوت، جنایت اتفاق می‌افتد و تکرار می‌گردد! در سلسله یادداشت‌هایی که به جنبه‌های مختلف این آتش افروزی پرداخته‌ام و همدردی‌ام را با یکایک خانواده‌های عزیزان سوخته جان بیان داشته‌ام * امروز بیش از ۴۰ روز از جنایت خونبار آتش افروزی کمپ ترک اعتیاد در شهرلنگرود می‌گذرد، دربرابر چنین فضاحت نکبت باری که جامعه را سوگوار کرد، خانواده‌های قربانیان سوخته تن شهرمان در ابهامی بهُت انگیز به سر می‌برند، جا دارد و لازم می‌نماید همه‌ی آنانی که در رأس امورند پاسخگوی ابهامات و پرسش‌های جامعه‌ی آزادیخواه و مردم شریف لنگرود و حومه باشند! اما در این میان مردم ما از مسئولان پاسخ منطقی می خواهند و دیگر هیچ!.

مردم ما بیش از چهار دهه حاکمیت دینی - چه در ایران و چه در کشور هم مرز آن افغانستان - پا به پا هم جنگ و بی خانمانی، اندوه و ناداری در دو جامعه را تحمل کردند. مردم پای کوبیدند و گام‌هایی برای نزدیکی و یگانگی هم برداشتند، اما حکومت‌های سیاه دل اسلامیست‌های هر دو کشور، راه به پیشروی و عینیت زندگی را بر مردم بسته و عرصه را برای حق شهروندی برابر ناممکن نمودند و کوچ اجباری را به مردم خود تحمیل کردند. .... بی پروا و بدون هیچ گونه توجیح می‌خواهم بگویم: تفکر فاشیستی از شر جلوه دادن مهاجران، از جانب آنانی حاصل می‌گردد که خود شر مطلق‌اند. آنانی که کودک زباله‌گرد را در زباله‌دانی می‌اندازند و بعد در حاشیه‌ی خیابان جای می‌گیرند تا برای لحظاتی قهقهه سردهند. اینگونه هراس افکنی یا نمایش مضحک لودگی روا داشتن، حاصل بیگانه ستیزی مطلق اینگونه آدم‌های بیماراست که در جامعه ما خانه کرده‌اند و جزء دلقکان بی غمند! می‌پرسم: آیا با ترساندن همین کودک زباله‌گرد (که بیشتر هم کودکان افغان‌های ما هستند) با توهین به او و ضرب‌ و ‌شتمش به کجا می‌خواهیم برسیم؟ قطعاً به انسانیت نخواهیم رسید! برابر این عمل غیرانسانی ما بیش از آن‌که او را تحقیر کنیم به خود بد کرده‌ایم و جامعه‌مان را به غیر خود، درنده و هیولاوار نشان داده‌ایم!...

از فاجعه‌ی شوم و دهشتناک به آتش کشده شدن مرکز ترک اعتیاد یا زندانی که موسوم به موسسه "گام اول رهایی" بود، در صبح جمعه ۱۲ آبان ۱۴۰۲ به اینسو تعداد کشته شدگان این جنایت مهیب به ۳۶ نفر رسیده و چهار بیمار دیگر از این حادثه‌ی مرگبار با درصد بالایی سوختگی در بخش ICU مرکز سوانح و سوختگی «بیمارستان ولایت» رشت بستری‌اند. در قبال افزایش شمار کشته شدگان این آتش سوزی در لنگرود چه کس و کسانی مسئولند و باید پاسخگو باشند؟! حتی اگر آتش سوزی عمدی باشد و حتی اگر مقصر آن همین صافکاری باشد که فرمانده‌ی انتظامی گیلان مدعی‌ست،بازهم چیزی ازمسئولیت مدیران و صاحبان کمپ و مسئولین نظارت بر آن کم نمی‌کند و با توجه به سابقه‌ی رفتارهای غیر انسانی و خلاف آن باید پاسخگو باشند. اساس وارسی فاجعه سوختن ۳۶ انسان نگهداشته شده درزندان کمپ ترک اعتیاد «گام اول رهایی» لنگرود را باید و باید دراین نگاه حکومتی وحرص و آز سرمایه دارانی جستجو نمود که به قیمت جان جوانان جامعه ما به دنبال سود بیشتر هستند. انسان های شریف وبیگناهی که قبل از سوختن در این ویرانسرای "اول رهایی"، پیشتر زندگی، امیدها و آرزوهایشان بدلیل بازار گشاد و بی در و پیکر بساط اعتیاد ، توسط حکومت ارتجاعی اسلامی سوزانده شده بود. دنبال قاتل فرزندان سوخته‌تن‌مان در آنور محله‌ی املش نگردیم؛ جانی و جایتکار همین جاست، دروغ می‌گویند که یافتند و گرفتند و خودش هم آنور دنیاست!

می‌گویند: ماه زیر ابر پنهان نمی‌ماند. آتشی که در شهر لنگرود و حومه بر جان خانواده‌ها و زنان و مردان شهر و روستاهای اطراف افتاد، هر روز ابعادش روشن‌تر و سایه‌ی نگون بخت یأس و بی اطلاعی و بی خبر نگهداشتن مردم به کنار می‌رود و مسببان و مسئولین اصلی توسط جوانان شهر پیدا و افشا می‌شوند و به دام می‌افتند.... امروزکه جنایت آتش سوزی کمپ ترک اعتیاد یا همان زندان دربسته «موسسه گام اول رهایی - لنگرود» با ضرب و شتم صورت گرفته در این موسسه بر همگان آشکار شد جا دادن گوشه‌ای از آن فیلم در کنار عکس مدیر این مؤسسه و تابلوی نصب شده بر بالای سرش نشان می‌دهد که شلاق و فلک بستن عصر قجری معتادین، به عینه در همین کمپ به وقوع پیوسته است. درثانیه‌های نخست دقیقه‌ی دوم ویدئوی منتشر شده لحظاتی دوربین به سمت قاب عکس جواز مؤسسه بر دیوار می‌گردد که عکس خامنه‌ای و مدیر کمپ؛ که حالا می‌دانیم نامش «محمد حیدری» است در آن قاب دیده می‌شود. او به همراه دیگر مالک کمپ با نام خانوادگی «کشاورز» که گفته می‌شود باجناق نماینده‌ی فاسد لنگرود درمجلس، پرویز محمدنژاد قاضی محله است، مدت‌هاست علی‌رغم اخطار‌های سازمان بهزیستی و شکایات فراوانی که درباره‌ی وضعیت وخیم نگهداری از معتادان در کمپ وی وجود دارد به پشتوانه‌ی همین ارتباطات با نماینده‌ی مجلس، مؤسسه‌ی خود را فعال نگهدارند.

ازجمعه دوازدهم آبان ماه تا به امروزعلیرغم اینکه ادعا کردند؛ دست‌اندرکاران کمپ ترک اعتیاد را دستگیرکردند ولی هنوز نامی ازدستگیرشدگان این حادثه برده نشده است. حکومت ازروش انتشارقطره چکانی وانحصاری اخبارکه ظاهراًبه تازگی وبنابرملزومات امنیتی دردستورکار قرارگرفته دراینباره استفاده می‌کند. متاسفانه تا الان بیش از ۳۵ جوان مددجوی این کمپ کشته شدند، آنها که برای ترک اعتیاد رفته بودند، دنیا را برای همیشه ترک کردند و برای همیشه بردل های خانواده وجامعه ما داغ فقدانشان می‌ماند!.... تا اینجای کار برایم مشخص شده همان‌طور که تولید و توزیع مواد مخدر به عنوان تجارت کثیف اما پُرسود برای بازار تجاری سودا زدگان سپاهی و بسیجی و قاریان مرگ ارزیابی می‌شود،این مراکز«کمپ ترک اعتیاد» هم نوعی بازار تجارت کثیف برای برپا دارندگانش بمثابه بازاری پُرسود محسوب می‌شود، دراساس این مراکز،هم برای برپادارندگان آنان،به نوعی مرکزتجارت کلانندوهم برای خانواده های معتادان نوعی خالی کردن جیب‌های نادارشان وبرای خودمعتاد نیزنوعی مشغولیت برای گذشت زمان ترک اجباری‌ست که منافع درمانگران این اماکن را پوشش می‌دهد.... نباید قصورمالک و دست اندرکاران را ماستمالی نمود و با اعلام عمدی بودن به دلیل اختلافات شخصی، صورت مسئله را پاک کرد. برای پیگیری و برخورد باعوامل و افراد و بازنگری در صدور مجوز برای چنین مراکزی در یادداشت‌های آتی پیشنهادات جمع شده‌ی مردم شهر را نیز خواهم نوشت...

در ادامه‌ی آنچه در لنگرود می‌گذرد! پیشتر برای شما دوستان پیگیر خبر، از اعلان عزای عمومی روز یکشنبه ۱۴ آبان ۱۴۰۲در لنگرود نوشتم. درخبرها آمده است: این عزای عمومی به فرمان نماینده‌ی ولی‌فقیه دراستان و استاندار گیلان که با صدور پیامی مشترک در پی وقوع حادثه دلخراش آتش‌سوزی در لنگرود، یک‌شنبه را در این شهرستان عزای عمومی اعلام کردند، است...... با صراحت اعلام می‌دارم: فاجعه‌ی آتشسوزی کمپ ترک اعتیاد،با فروریختن گلوله های آتش از سقف و پشت درب قفل شده، مرکزدرمانی،بیمارستان یا زندان ترک اعتیاد کننده لنگرود رفتند. این ماجرا فی النفسه اسکاندال بزرگی برای جامعه‌ی شهری ما و کل گیلان است. در پی این آتش سوزی سی و دو (۳۲) نفر کشته و بیش از هفده (۱۷) نفر با سوختگی‌های عمیق در بیمارستان بستری هستند. صورت جنایت بوقوع پیوسته روشنه؛ مسئولین این مرکزپس ازآنکه هرشب به بیماران قرص‌های قوی آرامبخش می‌دادند،مرکزدرمانی راپس ازقفل کردن،- بدل به زندانی می ساختند- بدون هیچ نگهبان ومحافظی، ترک می‌کردند و بیماران امکان خروج از مرکزترک اعتیاد را به دلیل قفل بودن درها و انسداد پنجره‌ها بامیله‌های آهنی در وضعیت افروخته شدن آتش به هیچ وجه نداشتند و متأسفانه اکثرشان در میان آتش‌ها نابود شدند. مقصر اصلی دراین فاجعه مسؤلان مرکز بودند که به هنگام شب هیچ مأموری را داخل مرکز نگذاشته و رعایت مسائل ایمنی و اطفاءحریق را نکرده بودند. این فاجعه بار دیگر ماهیت به غایت ضد مردمی رژیم جمهوری اسلامی رانشان می‌دهد که برای جان شهروندان هیچ اهمیتی قائل نیست و در چنان فسادی غوطه‌ور شده که برای سود بیشتر چشمش را به روی مسائل مهم و واجب ایمنی می‌بندد و به عوامل خودشانی اجازه می‌دهد با رانت‌خواری و انحصار،امتیاز همه‌ی مراکز به اصطلاح درمان اعتیاد را بدون هیچ صلاحیتی در اختیار داشته باشند... بازهم خواهیم نوشت...

درقاموس نظام اسلامی، صرفا برای زندگی کردن معمولی، انگار تکراربه کُما رفتن و قتل عمدحکومتی،به دست گشت ارشاد درشهریورگذشته واینبار درمهرماه امسال، توسط «حجاب بانان مترو»به چرخه عادی وتکراری و ذاتی این نظام دین سالار و واپس گرای ضد زن وجانبدارحجاب بوده واست. حتی می توان گفت: این به کُما رفتن ، استعاره‌ از سرنوشتی است که حکومت برای هم‌نسلان "ژینا" یعنی "آرمیتا" هم رقم می‌زند؛ استعاره‌ای از آن‌چه برسرشان می‌آورد تا مبارزه رافراموش کنند وبه خوابی عمیق واجباری فرو روند.ضربه‌ی واردشده برسر"ژینا" وسپس "آرمیتا"، ادامه‌ی دهه‌ها سرکوب نظامند حکومت "حجاب بان"،" یا روسری یا توسری"برسردختران،خواهران وزنان جامعه ما است که همه‌ی ما در روزمرگی هایمان به نوعی تلخ تجربه کرده‌ایم. آنگاه که دخترمان "آرمیتا" را همچون "ژینا"می کشندوتیترمیزنند؛«آرمیتاجان باخت» لگد به هستی مردمی میزنند که دخترشان را به قتل میرسانند تا آنرا با جان باختن برابرشناسند . ای تف او بر شما و بر بُود ننگین تان باد!

این مجموعه سیزدهمین فهرست شعارهاییست که گردآوردهام و اینبار از تاریخ اول تا پایان فروردین ۰۴۱۲را پوشش میدهد. شعارهایی که در جریان خیزش انقالبی ژینا »زن، زندگی، آزادی« توسط دختران و جوانان، زنان و مردان ایران، خاصه خانوادههای جانفشانان راه آزادی که با دخالتگری جوانان پرشور سراسرکشور پر آوازه شده و به ما عوامل و خصلتها و ویژگیهای جنبش مردم را باز میشناساند. از این طریق میتوان موقعیت و شرایط عینی و ذهنی جامعه را تا حد زیادی بازشناخت. شعارهایی مطالبات مردم را نمانیدگی میکند درحالیکه حاکمان جنایتکار در پاسخ به آنها همچون ابلهان، شلیک میکنند

دوستان نازنين خواننده اين ليست، سری دوازدهم این دوره شعارهاست که از تاریخ اول تا پایان اسفند ۱۴۰۱ را پوشش می دهد. شعارهائی که درجریان خیزش انقلابی زن- زندگی- آزادی زنان و جوانان و مردان جامعه ایران ، خاصه دخالتگری جوانان پُرشورسراسر کشورمطرح شده به ما شناخت عوامل و خصلت‌ها و ویژگی‌های حرکت جنبشی مردم ما ن را بازمی شناساند،که می توان ازاین طریق موقعیت و شرایط عینی و ذهنی جامعه را تا حد زیادی بازشناخت.... می توانم بدون کمترین اغراق بگویم: هرشعاری تبربه دست گرفته مردم ماست که دارد اززبان دل آنان فرود می آید . دارایی این مردم صدایی ایست که با آن فریاد میزنند . من برآنم هر صدایی که بلند آوازه می گردد وهرشعاری که ازسردرد سرداده میشودوهرتظاهرات سازمان داده شده، بسان تیر کوچکی است که دردرون چوب مُرده فرود می آید تا راه نفس کشیدن را برحکومتگران ببندد. دیرنیست که این شعارها بدل به ناله گردد وازدرون هرخانه ای به درون جامعه راه یابد تا بنیادهای موجود را ازریشه براندازند،آن روزدیرنیست! به گمان من انتشارمستمرشعارها؛رازسکوت را می شکند و رنج مردم را که طی بیش از چهار دهه حاکمیت سیاه نظام اسلامی برمردم ما ازهرگروه و دسته ای رفته است را می نمایاند و نمی گذارد این راز نهفته و پنهان ماند !

چند روزی به سالگرد آتش زنه‌‌ ی ربُودن جنایت بار«مهسا "ژینا" امینی» در گشت ارشاد خیابانی وقتل عمد دُخت سقزی ما مانده است. این شعر و نوشته را تقدیم تلالُو راهروان او می‌کنم که نامش را به عمد، رمز راه خود کردند و آتشی درخیابان‌ها افکندند که سرخاموشی نداشته وندارد وچه پُرشکوه این شعاررا سر داده‌اند: «به خیابان بازمی‌گردیم با شروعی بی پایان!» شعر «برای... خیابان»، سروده‌ی رفیق سالیانم «سیاووش میرزاده» را پیشتر خوانده بودم. این اواخر با متن ویرایش شده‌ی آن روبه‌رو شدم، تو گوئی شمای دیگری از جنبش خیابان را به‌هنگام سالروز قتل عمد حکومتی مهسا "ژینا" امینی، از یکسو، و سالروز کشتار پُر شماران جوانان معترض در جنبش عظیم «زن، زندگی، آزدی»، از دیگر سو را در سر می‌پروراند! با فرا رویی نام و یاد تنی از آنان و دیگران با عنوان "ای بیشماران شیفته جانان دیگر" سودای درون خویش را به فریاد می‌کشد و با سرمستی بی کرانه‌ی شاعرانه‌اش می‌سراید: «این تتمه توشِ تن، درمن به پیرانه- سری ارزانیِ رزمِ شمایان باد!» شعر«برای... خیابان» را در آستانه‌ی سالروز قتل عمد حکومتی مهسا "ژینا" امینی و زنده داشتن خاطره‌ی فراموش نشدنی و داغ خاموش نشدنی یکایک آن عزیزان به نفس خیابان گره می‌زند... باری باید گفت: خیابان را دریابیم؛ چرا که بزرگراه انقلاب با سازماندهی و حضور بیشماران مردم از خیابان می‌گذرد!

دوستان نازنين خواننده ليست شعارهای آماده شده، سری یازدهم این دوره شعارهاست که به تاریخ اول تا پایان بهمن ۱۴۰۱ را پوشش می دهد.... می‌توان گفت که کشوردرتند باد حوادث دی۹۶ و آبان ۹۸ و شهریور۱۴۰۱ به این سو،صحنه چرخان ابداع، ابتکار و خلق شعار‌ها و پلا کادرهای مختلف بوده است.هفته ای نیست که دراجتماع نمازجمعه مردم بلوچستان (زاهدان- گالیکش- دزاشیپ) شعارها ودهها پلاکادررنگارنگ وخوش مضمون دردل مجموعه جامعه در دست های مردم اجتماع کننده دست به دست نگردد. ... می توانم بدون کمترین اغراقی بگویم : هرشعاری تیر به دست گرفته مردم ماست که دارد از زبان دل آنان فرود می آید . دارایی این مردم صدایی ایست که با آن فریاد میزنند . من برآنم هر صدایی که بلند آوازه می گردد و هر شعاری که ازسردرد سرداده میشود وهرتظاهرات سازمان داده شده، بسان تیر کوچکی است که دردرون چوب مُرده فرود می آید تا راه نفس کشیدن را برحکومتگران ببندد.دیرنیست که این شعارها بدل به ناله گردد وازدرون هرخانه ای به درون جامعه راه یابد تا بنیادهای موجود را ازریشه براندازند،آن روزدیرنیست!

کودتای مرداد سال ۳۲، حاصل تبانی مشترک دربار پهلوی و روحانیت شیعه (کاشانی)، مداخله امپریالیست‌های انگلیس و آمریکا، در پیوند ارتش و اجامر و اوباش غارتگر!.... باری امروز در هفتاد سالگی کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲هستیم. کودتایی که بازشناسی آن به نسل جوان جامعه نشان خواهد داد که چگونه دربار سلطنتی و بیت روحانیت شیعه با همکاری تنگاتنگ دو سازمان جاسوسی ام آی 6 و سیا و امرای مرتجع ارتش و لشکر اوباشان پری بلنده، شعبان جعفری (معروف به شعبان بی مُخ) و دارودسته‌ی طیب صورت گرفت. می‌توانیم امیدوار باشیم که نسل جنگنده‌ای که امروز در خیابان‌های ایران، رژیم جمهوری اسلامی را به چالش طلبیده است با درک دقیق از عوامل موثر در کودتای ۲۸ مرداد۱۳۳۲ و فاجعه‌ای که ایران را به آن دچار ساخت، تلاش‌های مذبوحانه‌ی هواداران سلطنت و کودتاچی‌های ۳۲ را عقیم بگذارند و در آستانه‌ی سالروز قتل عمد حکومتی مهسا "ژینا" امینی و سالگرد جنبش انقلابی زن، زندگی، آزادی جنبش پرقدرت و توفنده‌ی دیگری را با سازماندهی و قدرت یابی فزون‌تر سراسری فاعل اجتماعی ما یعنی توده عظیم زنان و مردان و جوانان پیکارگر، این چرخ وامانده را به ثمر بنشانند. جمعه ۲۷ مرداد ۱۴۰۲ برابر با ۱۸ اگوست ۲۰۲۳