مردم ما بیش از چهار دهه حاکمیت دینی - چه در ایران و چه در کشور هم مرز آن افغانستان - پا به پا هم جنگ و بی خانمانی، اندوه و ناداری در دو جامعه را تحمل کردند. مردم پای کوبیدند و گام‌هایی برای نزدیکی و یگانگی هم برداشتند، اما حکومت‌های سیاه دل اسلامیست‌های هر دو کشور، راه به پیشروی و عینیت زندگی را بر مردم بسته و عرصه را برای حق شهروندی برابر ناممکن نمودند و کوچ اجباری را به مردم خود تحمیل کردند. .... بی پروا و بدون هیچ گونه توجیح می‌خواهم بگویم: تفکر فاشیستی از شر جلوه دادن مهاجران، از جانب آنانی حاصل می‌گردد که خود شر مطلق‌اند. آنانی که کودک زباله‌گرد را در زباله‌دانی می‌اندازند و بعد در حاشیه‌ی خیابان جای می‌گیرند تا برای لحظاتی قهقهه سردهند. اینگونه هراس افکنی یا نمایش مضحک لودگی روا داشتن، حاصل بیگانه ستیزی مطلق اینگونه آدم‌های بیماراست که در جامعه ما خانه کرده‌اند و جزء دلقکان بی غمند! می‌پرسم: آیا با ترساندن همین کودک زباله‌گرد (که بیشتر هم کودکان افغان‌های ما هستند) با توهین به او و ضرب‌ و ‌شتمش به کجا می‌خواهیم برسیم؟ قطعاً به انسانیت نخواهیم رسید! برابر این عمل غیرانسانی ما بیش از آن‌که او را تحقیر کنیم به خود بد کرده‌ایم و جامعه‌مان را به غیر خود، درنده و هیولاوار نشان داده‌ایم!...

از فاجعه‌ی شوم و دهشتناک به آتش کشده شدن مرکز ترک اعتیاد یا زندانی که موسوم به موسسه "گام اول رهایی" بود، در صبح جمعه ۱۲ آبان ۱۴۰۲ به اینسو تعداد کشته شدگان این جنایت مهیب به ۳۶ نفر رسیده و چهار بیمار دیگر از این حادثه‌ی مرگبار با درصد بالایی سوختگی در بخش ICU مرکز سوانح و سوختگی «بیمارستان ولایت» رشت بستری‌اند. در قبال افزایش شمار کشته شدگان این آتش سوزی در لنگرود چه کس و کسانی مسئولند و باید پاسخگو باشند؟! حتی اگر آتش سوزی عمدی باشد و حتی اگر مقصر آن همین صافکاری باشد که فرمانده‌ی انتظامی گیلان مدعی‌ست،بازهم چیزی ازمسئولیت مدیران و صاحبان کمپ و مسئولین نظارت بر آن کم نمی‌کند و با توجه به سابقه‌ی رفتارهای غیر انسانی و خلاف آن باید پاسخگو باشند. اساس وارسی فاجعه سوختن ۳۶ انسان نگهداشته شده درزندان کمپ ترک اعتیاد «گام اول رهایی» لنگرود را باید و باید دراین نگاه حکومتی وحرص و آز سرمایه دارانی جستجو نمود که به قیمت جان جوانان جامعه ما به دنبال سود بیشتر هستند. انسان های شریف وبیگناهی که قبل از سوختن در این ویرانسرای "اول رهایی"، پیشتر زندگی، امیدها و آرزوهایشان بدلیل بازار گشاد و بی در و پیکر بساط اعتیاد ، توسط حکومت ارتجاعی اسلامی سوزانده شده بود. دنبال قاتل فرزندان سوخته‌تن‌مان در آنور محله‌ی املش نگردیم؛ جانی و جایتکار همین جاست، دروغ می‌گویند که یافتند و گرفتند و خودش هم آنور دنیاست!

می‌گویند: ماه زیر ابر پنهان نمی‌ماند. آتشی که در شهر لنگرود و حومه بر جان خانواده‌ها و زنان و مردان شهر و روستاهای اطراف افتاد، هر روز ابعادش روشن‌تر و سایه‌ی نگون بخت یأس و بی اطلاعی و بی خبر نگهداشتن مردم به کنار می‌رود و مسببان و مسئولین اصلی توسط جوانان شهر پیدا و افشا می‌شوند و به دام می‌افتند.... امروزکه جنایت آتش سوزی کمپ ترک اعتیاد یا همان زندان دربسته «موسسه گام اول رهایی - لنگرود» با ضرب و شتم صورت گرفته در این موسسه بر همگان آشکار شد جا دادن گوشه‌ای از آن فیلم در کنار عکس مدیر این مؤسسه و تابلوی نصب شده بر بالای سرش نشان می‌دهد که شلاق و فلک بستن عصر قجری معتادین، به عینه در همین کمپ به وقوع پیوسته است. درثانیه‌های نخست دقیقه‌ی دوم ویدئوی منتشر شده لحظاتی دوربین به سمت قاب عکس جواز مؤسسه بر دیوار می‌گردد که عکس خامنه‌ای و مدیر کمپ؛ که حالا می‌دانیم نامش «محمد حیدری» است در آن قاب دیده می‌شود. او به همراه دیگر مالک کمپ با نام خانوادگی «کشاورز» که گفته می‌شود باجناق نماینده‌ی فاسد لنگرود درمجلس، پرویز محمدنژاد قاضی محله است، مدت‌هاست علی‌رغم اخطار‌های سازمان بهزیستی و شکایات فراوانی که درباره‌ی وضعیت وخیم نگهداری از معتادان در کمپ وی وجود دارد به پشتوانه‌ی همین ارتباطات با نماینده‌ی مجلس، مؤسسه‌ی خود را فعال نگهدارند.

ازجمعه دوازدهم آبان ماه تا به امروزعلیرغم اینکه ادعا کردند؛ دست‌اندرکاران کمپ ترک اعتیاد را دستگیرکردند ولی هنوز نامی ازدستگیرشدگان این حادثه برده نشده است. حکومت ازروش انتشارقطره چکانی وانحصاری اخبارکه ظاهراًبه تازگی وبنابرملزومات امنیتی دردستورکار قرارگرفته دراینباره استفاده می‌کند. متاسفانه تا الان بیش از ۳۵ جوان مددجوی این کمپ کشته شدند، آنها که برای ترک اعتیاد رفته بودند، دنیا را برای همیشه ترک کردند و برای همیشه بردل های خانواده وجامعه ما داغ فقدانشان می‌ماند!.... تا اینجای کار برایم مشخص شده همان‌طور که تولید و توزیع مواد مخدر به عنوان تجارت کثیف اما پُرسود برای بازار تجاری سودا زدگان سپاهی و بسیجی و قاریان مرگ ارزیابی می‌شود،این مراکز«کمپ ترک اعتیاد» هم نوعی بازار تجارت کثیف برای برپا دارندگانش بمثابه بازاری پُرسود محسوب می‌شود، دراساس این مراکز،هم برای برپادارندگان آنان،به نوعی مرکزتجارت کلانندوهم برای خانواده های معتادان نوعی خالی کردن جیب‌های نادارشان وبرای خودمعتاد نیزنوعی مشغولیت برای گذشت زمان ترک اجباری‌ست که منافع درمانگران این اماکن را پوشش می‌دهد.... نباید قصورمالک و دست اندرکاران را ماستمالی نمود و با اعلام عمدی بودن به دلیل اختلافات شخصی، صورت مسئله را پاک کرد. برای پیگیری و برخورد باعوامل و افراد و بازنگری در صدور مجوز برای چنین مراکزی در یادداشت‌های آتی پیشنهادات جمع شده‌ی مردم شهر را نیز خواهم نوشت...

در ادامه‌ی آنچه در لنگرود می‌گذرد! پیشتر برای شما دوستان پیگیر خبر، از اعلان عزای عمومی روز یکشنبه ۱۴ آبان ۱۴۰۲در لنگرود نوشتم. درخبرها آمده است: این عزای عمومی به فرمان نماینده‌ی ولی‌فقیه دراستان و استاندار گیلان که با صدور پیامی مشترک در پی وقوع حادثه دلخراش آتش‌سوزی در لنگرود، یک‌شنبه را در این شهرستان عزای عمومی اعلام کردند، است...... با صراحت اعلام می‌دارم: فاجعه‌ی آتشسوزی کمپ ترک اعتیاد،با فروریختن گلوله های آتش از سقف و پشت درب قفل شده، مرکزدرمانی،بیمارستان یا زندان ترک اعتیاد کننده لنگرود رفتند. این ماجرا فی النفسه اسکاندال بزرگی برای جامعه‌ی شهری ما و کل گیلان است. در پی این آتش سوزی سی و دو (۳۲) نفر کشته و بیش از هفده (۱۷) نفر با سوختگی‌های عمیق در بیمارستان بستری هستند. صورت جنایت بوقوع پیوسته روشنه؛ مسئولین این مرکزپس ازآنکه هرشب به بیماران قرص‌های قوی آرامبخش می‌دادند،مرکزدرمانی راپس ازقفل کردن،- بدل به زندانی می ساختند- بدون هیچ نگهبان ومحافظی، ترک می‌کردند و بیماران امکان خروج از مرکزترک اعتیاد را به دلیل قفل بودن درها و انسداد پنجره‌ها بامیله‌های آهنی در وضعیت افروخته شدن آتش به هیچ وجه نداشتند و متأسفانه اکثرشان در میان آتش‌ها نابود شدند. مقصر اصلی دراین فاجعه مسؤلان مرکز بودند که به هنگام شب هیچ مأموری را داخل مرکز نگذاشته و رعایت مسائل ایمنی و اطفاءحریق را نکرده بودند. این فاجعه بار دیگر ماهیت به غایت ضد مردمی رژیم جمهوری اسلامی رانشان می‌دهد که برای جان شهروندان هیچ اهمیتی قائل نیست و در چنان فسادی غوطه‌ور شده که برای سود بیشتر چشمش را به روی مسائل مهم و واجب ایمنی می‌بندد و به عوامل خودشانی اجازه می‌دهد با رانت‌خواری و انحصار،امتیاز همه‌ی مراکز به اصطلاح درمان اعتیاد را بدون هیچ صلاحیتی در اختیار داشته باشند... بازهم خواهیم نوشت...

درقاموس نظام اسلامی، صرفا برای زندگی کردن معمولی، انگار تکراربه کُما رفتن و قتل عمدحکومتی،به دست گشت ارشاد درشهریورگذشته واینبار درمهرماه امسال، توسط «حجاب بانان مترو»به چرخه عادی وتکراری و ذاتی این نظام دین سالار و واپس گرای ضد زن وجانبدارحجاب بوده واست. حتی می توان گفت: این به کُما رفتن ، استعاره‌ از سرنوشتی است که حکومت برای هم‌نسلان "ژینا" یعنی "آرمیتا" هم رقم می‌زند؛ استعاره‌ای از آن‌چه برسرشان می‌آورد تا مبارزه رافراموش کنند وبه خوابی عمیق واجباری فرو روند.ضربه‌ی واردشده برسر"ژینا" وسپس "آرمیتا"، ادامه‌ی دهه‌ها سرکوب نظامند حکومت "حجاب بان"،" یا روسری یا توسری"برسردختران،خواهران وزنان جامعه ما است که همه‌ی ما در روزمرگی هایمان به نوعی تلخ تجربه کرده‌ایم. آنگاه که دخترمان "آرمیتا" را همچون "ژینا"می کشندوتیترمیزنند؛«آرمیتاجان باخت» لگد به هستی مردمی میزنند که دخترشان را به قتل میرسانند تا آنرا با جان باختن برابرشناسند . ای تف او بر شما و بر بُود ننگین تان باد!

این مجموعه سیزدهمین فهرست شعارهاییست که گردآوردهام و اینبار از تاریخ اول تا پایان فروردین ۰۴۱۲را پوشش میدهد. شعارهایی که در جریان خیزش انقالبی ژینا »زن، زندگی، آزادی« توسط دختران و جوانان، زنان و مردان ایران، خاصه خانوادههای جانفشانان راه آزادی که با دخالتگری جوانان پرشور سراسرکشور پر آوازه شده و به ما عوامل و خصلتها و ویژگیهای جنبش مردم را باز میشناساند. از این طریق میتوان موقعیت و شرایط عینی و ذهنی جامعه را تا حد زیادی بازشناخت. شعارهایی مطالبات مردم را نمانیدگی میکند درحالیکه حاکمان جنایتکار در پاسخ به آنها همچون ابلهان، شلیک میکنند

دوستان نازنين خواننده اين ليست، سری دوازدهم این دوره شعارهاست که از تاریخ اول تا پایان اسفند ۱۴۰۱ را پوشش می دهد. شعارهائی که درجریان خیزش انقلابی زن- زندگی- آزادی زنان و جوانان و مردان جامعه ایران ، خاصه دخالتگری جوانان پُرشورسراسر کشورمطرح شده به ما شناخت عوامل و خصلت‌ها و ویژگی‌های حرکت جنبشی مردم ما ن را بازمی شناساند،که می توان ازاین طریق موقعیت و شرایط عینی و ذهنی جامعه را تا حد زیادی بازشناخت.... می توانم بدون کمترین اغراق بگویم: هرشعاری تبربه دست گرفته مردم ماست که دارد اززبان دل آنان فرود می آید . دارایی این مردم صدایی ایست که با آن فریاد میزنند . من برآنم هر صدایی که بلند آوازه می گردد وهرشعاری که ازسردرد سرداده میشودوهرتظاهرات سازمان داده شده، بسان تیر کوچکی است که دردرون چوب مُرده فرود می آید تا راه نفس کشیدن را برحکومتگران ببندد. دیرنیست که این شعارها بدل به ناله گردد وازدرون هرخانه ای به درون جامعه راه یابد تا بنیادهای موجود را ازریشه براندازند،آن روزدیرنیست! به گمان من انتشارمستمرشعارها؛رازسکوت را می شکند و رنج مردم را که طی بیش از چهار دهه حاکمیت سیاه نظام اسلامی برمردم ما ازهرگروه و دسته ای رفته است را می نمایاند و نمی گذارد این راز نهفته و پنهان ماند !

چند روزی به سالگرد آتش زنه‌‌ ی ربُودن جنایت بار«مهسا "ژینا" امینی» در گشت ارشاد خیابانی وقتل عمد دُخت سقزی ما مانده است. این شعر و نوشته را تقدیم تلالُو راهروان او می‌کنم که نامش را به عمد، رمز راه خود کردند و آتشی درخیابان‌ها افکندند که سرخاموشی نداشته وندارد وچه پُرشکوه این شعاررا سر داده‌اند: «به خیابان بازمی‌گردیم با شروعی بی پایان!» شعر «برای... خیابان»، سروده‌ی رفیق سالیانم «سیاووش میرزاده» را پیشتر خوانده بودم. این اواخر با متن ویرایش شده‌ی آن روبه‌رو شدم، تو گوئی شمای دیگری از جنبش خیابان را به‌هنگام سالروز قتل عمد حکومتی مهسا "ژینا" امینی، از یکسو، و سالروز کشتار پُر شماران جوانان معترض در جنبش عظیم «زن، زندگی، آزدی»، از دیگر سو را در سر می‌پروراند! با فرا رویی نام و یاد تنی از آنان و دیگران با عنوان "ای بیشماران شیفته جانان دیگر" سودای درون خویش را به فریاد می‌کشد و با سرمستی بی کرانه‌ی شاعرانه‌اش می‌سراید: «این تتمه توشِ تن، درمن به پیرانه- سری ارزانیِ رزمِ شمایان باد!» شعر«برای... خیابان» را در آستانه‌ی سالروز قتل عمد حکومتی مهسا "ژینا" امینی و زنده داشتن خاطره‌ی فراموش نشدنی و داغ خاموش نشدنی یکایک آن عزیزان به نفس خیابان گره می‌زند... باری باید گفت: خیابان را دریابیم؛ چرا که بزرگراه انقلاب با سازماندهی و حضور بیشماران مردم از خیابان می‌گذرد!

دوستان نازنين خواننده ليست شعارهای آماده شده، سری یازدهم این دوره شعارهاست که به تاریخ اول تا پایان بهمن ۱۴۰۱ را پوشش می دهد.... می‌توان گفت که کشوردرتند باد حوادث دی۹۶ و آبان ۹۸ و شهریور۱۴۰۱ به این سو،صحنه چرخان ابداع، ابتکار و خلق شعار‌ها و پلا کادرهای مختلف بوده است.هفته ای نیست که دراجتماع نمازجمعه مردم بلوچستان (زاهدان- گالیکش- دزاشیپ) شعارها ودهها پلاکادررنگارنگ وخوش مضمون دردل مجموعه جامعه در دست های مردم اجتماع کننده دست به دست نگردد. ... می توانم بدون کمترین اغراقی بگویم : هرشعاری تیر به دست گرفته مردم ماست که دارد از زبان دل آنان فرود می آید . دارایی این مردم صدایی ایست که با آن فریاد میزنند . من برآنم هر صدایی که بلند آوازه می گردد و هر شعاری که ازسردرد سرداده میشود وهرتظاهرات سازمان داده شده، بسان تیر کوچکی است که دردرون چوب مُرده فرود می آید تا راه نفس کشیدن را برحکومتگران ببندد.دیرنیست که این شعارها بدل به ناله گردد وازدرون هرخانه ای به درون جامعه راه یابد تا بنیادهای موجود را ازریشه براندازند،آن روزدیرنیست!

کودتای مرداد سال ۳۲، حاصل تبانی مشترک دربار پهلوی و روحانیت شیعه (کاشانی)، مداخله امپریالیست‌های انگلیس و آمریکا، در پیوند ارتش و اجامر و اوباش غارتگر!.... باری امروز در هفتاد سالگی کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲هستیم. کودتایی که بازشناسی آن به نسل جوان جامعه نشان خواهد داد که چگونه دربار سلطنتی و بیت روحانیت شیعه با همکاری تنگاتنگ دو سازمان جاسوسی ام آی 6 و سیا و امرای مرتجع ارتش و لشکر اوباشان پری بلنده، شعبان جعفری (معروف به شعبان بی مُخ) و دارودسته‌ی طیب صورت گرفت. می‌توانیم امیدوار باشیم که نسل جنگنده‌ای که امروز در خیابان‌های ایران، رژیم جمهوری اسلامی را به چالش طلبیده است با درک دقیق از عوامل موثر در کودتای ۲۸ مرداد۱۳۳۲ و فاجعه‌ای که ایران را به آن دچار ساخت، تلاش‌های مذبوحانه‌ی هواداران سلطنت و کودتاچی‌های ۳۲ را عقیم بگذارند و در آستانه‌ی سالروز قتل عمد حکومتی مهسا "ژینا" امینی و سالگرد جنبش انقلابی زن، زندگی، آزادی جنبش پرقدرت و توفنده‌ی دیگری را با سازماندهی و قدرت یابی فزون‌تر سراسری فاعل اجتماعی ما یعنی توده عظیم زنان و مردان و جوانان پیکارگر، این چرخ وامانده را به ثمر بنشانند. جمعه ۲۷ مرداد ۱۴۰۲ برابر با ۱۸ اگوست ۲۰۲۳

اين ليست شعارها،سری دهم این دوره شعارهاست که تاریخ پانزدهم تا پایان دی ۱۴۰۱ را پوشش می دهد... همانگونه که پيشترآورده ام: به نشانه روی آوری به انگیزه های مبارزاتی برای آزادی زندانیان سیاسی و طرح آن در درون دانشگاههای کشور و در خیابان ها از مسیر دست یابی به این شعارها که درميان گزارشات،فيس بوک ها،يوتوپ ها،ايميل هاومطالب تويتردرون کشورفراهم آورده ام.. عمدتا به نشانه به به فراموشی و خاموشی در آستانه سالروز قتل عمد حکومتی مهسا "ژینا" امینی و سالگرد جنبش عظیم زن- زندگی -آزادی همچنان دنبال می گردد. ... به گمان من انتشارمستمرشعارها؛ رازسکوت رامی شکندوما راعلیه فراموشی وخاموشی با سخت جانی مبارزه مردم همراه می سازد . مردمانی که رنج بیمثال و فراموش نشدنی آنان ، طی بیش ا چهار دهه ازجانب حاکمیت سیاه نظام اسلامی بریکایک آنان ازهرگروه و دسته ای تحمیل شده وما با طرح و آرشیو نمودن آنها نمی گذاریم این راز نهفته و پنهان ماند !

در نبرد میان نان و جان برای پُر کردن سفره‌ی روزانه، آنگاه که نداری تا خوب بخوری و سفره‌ات همواره خالی است، نان که قاتق جان است، با گران شدنش برعکس، قاتل جان می‌گردد!.... باید گفت: در این نوای بی کسی هیچکس و هیچ دیواری کوتاه‌تر از دیوارِ کارگران نیست که آوار می‌شود. در این جامعه بار گرانی‌ها بر دوش کارگر و زحمتکشان است، بار بحران صندوق‌ها (ورشکستگی صندوق تأمین اجتماعی- صندوق ذخیره فرهنگیان و...) بر دوش کارگران و بازنشستگان و معلمان است، بار مالیات‌ها هم بر دوش توده کارگران است؛هرچند امامان جمعه ، دولتیان و سخنگوی حراف آن تلاش دارند که با قضیه‌ی «گرانی نان» ساده و جزئی برخورد کنند، و آنرا در حد «متاسب سازی» کاهش دهند، اما باید پذیرفت که دود این گرانی بازهم به چشم کارگران و بی چیزان جامعه فرو می‌رود، حتی کارگران زحمتکس نانوایی‌ها که با روزی ده ساعت و بیشتر کار در گرمای ۵۰ درجه‌ی مقابل تنور نانوایی، چانه می‌گیرد و نان به دست مشتری می‌دهذد، خود نیز در آتش این گرانی خواهد سوخت... چرا که این گرانی چیزی به حقوق او نمی‌افزاید! و بناست جای خالی منابع غارت شده‌ی دزدان و مزدوران حکومتی را پر کند. در واقع حکومت خامنه‌ای هشتاد میلیون مردم ایران را گروگان سیاست‌های ستمگرانه‌‌ای گرفته که نظام ننگین و خون‌ریزش را حفظ کند. این نظام بار همه‌ی دزدی و غارت‌های سرزمین ما را بر دوش مردم زحمتکش و شریف ایران می‌اندازد و از گلوی مردم می‌زند تا مزدوران بی‌سروپا و دزدان غارتگرش را سیر و راضی نگهدارد. این‌چنین است که در غیاب تشکل‌های مدنی و سندیکاهای کارگری، قیمت نان که به جان بخش زیادی از مردم تهی‌دست و بی‌چیز شده به دست همین حکومت نکبت، بستگی تام دارد و بی هیچ دلیل و برهان و بدون رضایت مردم گران می‌شود. این سیاست‌ها جز افزودن بر شکاف طبقاتی جامعه و ایجاد تنش و بیشتر شدن آسیب‌های اجتماعی حاصلی ندارد. روندی که با گرانی نان آغاز شده، شورش گرسنگان را در پی خواهد داشت و حکومت هم همزمان با آن در تدارک سرکوب همه‌جانبه بر خواهد خاست. این دامچامله‌ایست که توهمات خامنه‌ای برای نظام اسلامی‌اش ساخته، برای حفظ خود مجبور به هزینه‌های سنگین امنیتی - نظامی‌ست و برای پوشش آن هزینه‌ها در دستگاه فاسد سپاه پاسداران و رانتخواران حکومت، مجبور به افزایش قیمت‌ها و فشار بر جامعه که خود باعث بیشتر شدن اعتراضات می‌شود ودرعرصه سیاست خارجی دستش را پیش رجاله های آمریکایی- عربستان سعودی - عمان درازمی کند تا ته صندوق فرو ریخته را هم آورند! گرانی نان می‌تواند پرده‌ی آخر این نمایش ننگین حکومت دزد و غارتگر باشد؛ چرا که این‌بار به راستی چنگ انداخته‌اند بر گلوی مردم و از تنها خوراک باقی مانده‌ی میلیون‌ها انسانی که سال‌هاست زیر خط فقر زندگی می‌کنند، می‌زنند تا جیب‌های خود را پر پول کنند. اما اصل بقا به مردم می‌گوید برای زنده ماندن دیگر هیچ راهی جز نابودی این نظام سراپا فاسد ندارند.

آزادی زن هرگز به جامعه ما داده نشده بلکه همواره تنها به اعتبار مبارزه‌ی مستمر زنان به دست آمده است، بعیارتی معیار آزادی هر جامعه ، به میزان آزادی زنان آن جامعه بر می گردد.!! موقعیت زنان در ایران از فردای پس از پیروزی انقلاب، بر ویرانه‌های نظام پیشین نادیده گرفته شد. خمینی به زعم خویش علاوه بر اجباری کردن چادر، تمهیدات خودمحورانه و خودسرانه‌ی دیگری را نیز بر حیات جامعه برای محدود و مقید کردن زندگی روزمره ایرانیان مقرر نمود. .... ما امروز در آستانه‌ی سالگرد قتل حکومتی ژینا (مهسا امینی) هستیم و همه‌ی شواهد به وضوح نشان می‌دهد موج فرو خفته جنبش عظیم بعدی در راه است. نگرانی رژیم از سر بر آوردن دوباره‌ی جنبش خیابانی در سالگرد مهسا با بازگشایی مدارس و دانشگاه‌ها و فوج تحرکات جنبش مطالباتی در خیز اخیر سراسری بازنشستگان، معلمان و کارگران از هم اکنون آنها را به چاره جویی وا داشته است؛ موج گسترده‌ی اعدام‌ها، دستگیری‌ها، زندان‌ها و موج وسیع سرکوب، و تلاش برای راه انداختن مجدد گشت ارشاد، تلاش برای هماهنگ کردن دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی در ماه‌ها، هفته‌ها و روزهای اخیر برای سرکوبی فزون‌تر آنچیز‌یست که در برابر ما است. باید با صدای بلند اعلام داشت: جامعه ایران و جنبش به پا خاسته‌ی زنان، هیچگاه به دوران پیش از قتل حکومتی ژینا (مهسا امینی) باز نخواهد گشت.

دوستان نازنين خواننده اين ليست شعارها،سری نهم این دوره شعارهاست که به تاریخ اول تا پایان دی۱۴۰۱ را پوشش می دهد. می توان ازشعارهای داخل کشوردربرابر رودررويی باآتش گلوله وتوپ وتانک تماميت ارتجاع اسلامی وايستادگی ها ومقاومت ميليون ها تن ازدختران- پسران – زنان ومردان وهمراه شده گان يک پيکارتوده ای در سراسر ايران آموخت. ... به گمان من انتشار مستمر شعارها ؛ راز سکوت را می شکند و رنج مردم را که طی بیش از چهار دهه حاکمیت سیاه نظام اسلامی برمردم ما ازهرگروه و دسته ای رفته است را می نمایاند و نمی گذارد این راز نهفته و پنهان ماند !

سرکوبگران کارگران ایران را ازسازمان جهانی کار اخراج کنید. متحد و یکپارچه علیه حضور مزدوران جمهوری اسلامی که در هیکل قلابی نمایندگان کارگران ایران دریکصدویازدهمین اجلاس سازمان جهانی کارخودراجا زده اند،اقدام ورزیم! امسال یکصدویازدهمین اجلاس سالیانه "سازمان جهانی کار" (ILO)درروزهای ۵ تا ۱۶ ژوئن۲۰۲۳ درمقراین سازمان درژنو برگزار می شود..... برپایه آنچه که در نامه های دو فعال کارگری شناخته شده ایران، آقایان رضا شهابی از فعالان سندیکای کارگران شرکت واحد تهران و حومه از زندان اوین و آقای علی نجاتی فعال بازنشسته سندیکای کارگران نیشکرهفت تپه،به اجلاس امسال فرستاده اند، هر یک آنان یادآور گشته اند: تنها درمدت یکسال گذشته دهها مورد از بازداشت، محاکمه و زندانی شدن فعالین کارگری و احضار آنان ثبت شده است... اتهامات اغلب این فعالان کارگری و صنفی "اقدام علیه امینت ملی" یا "تبلیغ علیه نظام" و سایراتهامات نخ نما اعلام می شود درحالی که"جرم"هریک آنان تنهادفاع ازحقوق کارگران است.بسیاری ازاین دستگیر شدگان با بدرفتاری هاوفشارهای زندان وخشونتهای شدید روبرواند. بخشی ازآنان مشخصا آقای داوود رضوی به دلیل عدم رسیدگی درمانی و پزشکی و ممانعت از دریافت داروهای ضروری، با دشواری تمام دوران زندان خود را می گذرانند. ازاینرو ما همصدا با نامه رضا شهابی از زندان اوین و نامه سرگشاده علی نجاتی از کف خیابان و بسیاری فعالان دیگر، پژواک فریاد آنان علیه این حضور شرم آور نمایندگان قلابی کارگران خود گمارده رژیم اسلامی میشویم و به صدای بلند میگوییم: سازمان جهانی کار جای سرکوبگران کارگران نیست. لذا ماهمه ی ‍نهادها،تشکلها وفعالان سیاسی وکارگری رافرامیخوانیم تادرحرکت اعتراضی پیش رو،درتماس بانهادهای بومی و یا بین المللی کشور محل اقامت خود در سراسرجهان، همانند الگوی موفق" کلکتیوسندیکاهای کارگری فرانسه" ومتحدین آنان ، صدای اعتراض کارگران ستمدیده ی ایران بوده،خواهان اخراج نمایندگان حکومت سرکوبگرجمهوری اسلامی ایران از"سازمان جهانی کار"وجایگزینی آنان با نمایندگان راستین کارگران کشور ایران باشند. همچنین صدای زندانیان سیاسی - عقیدتی در زندان هیا ایران باشیند و آزادی یکایک آنان را برزبان آورند. از آنجا که بخشی از این سازمان جهانی سه جانبه گرا را نمایندگان کارفرمایان و دولتها تشکیل میدهند، تنها صدای یکپارچه‍ ی نمایندگان سندیکایی، اتحادیه ای و کارگری مستقل ازمنافع دولت هاست که میتواند سرکوبگران کارگران ایرانی حاضر در این اجلاس را رسوا کنند و برای اخراج آنها اقدام ورزند!

از کارگزاران و مسئولین دزد نظام اسلامی می‌پرسم: مردم برای پیدا کردن لقمه غذایی تاکجای بدنشان را باید در سطل زباله فرو برند، تا چشم های کُورتان آن‌ها را ببیند؟ سقوط ایران به جمع کم درآمد‌های دنیا، جمعیت فقرا ۱۱ میلیون نفر افزایش پیدا کرده است. بر اساس داده‌های گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس، نرخ فقر در مناطق روستایی از سال ۱۳۹۳ به بعد همواره بالاتر از نرخ فقر در نقاط شهری بوده است. در سال ۱۴۰۰ نرخ فقر نقاط روستایی ۳۵.۶ درصد و نقاط شهری ۲۸.۸ درصد بوده است. همچنین در سال ۱۴۰۰ نسبت به سال ۱۳۹۰ جمعیت فقرا حدود ۱۱ میلیون نفر افزایش پیدا کرده است. فقیرسازی و فقیر نگهداشتن جامعه بخشی از سیاست سرکوب حکومت است، جامعه ی فقیر درگیر معاش می‌شود و طبعاً از پیگیری سایر نیازها باز می‌ماند. آزادی‌های سیاسی و اجتماعی دیگر در صدرمطالبات قرار ندارند. چنین سیاست غیر انسانی تنها از دزدان و اوباش نظام اسلامی بر می‌آید. واضح است که این حکومت‌گران مدعی عدل اسلامی خوب می‌دانند در اعماق تاریک و تباه جامعه‌ای که ساخته‌اند چه می‌گذرد و می‌بینند فقر و فلاکت هزاران هزار مردم کشور ما را به زباله‌گردی واداشته، اما بنا ندارند چاره‌ای بی‌اندیشند. پس بر ماست که خود چاره‌ی کار کنیم و این دزدان نابکار را به زباله‌دان تاریخ بیاندازیم. آن روز دیر نیست!

هنگام اذان سه لاله بر دار دميد در ماتم شان چشم جهانی بارید این جمعه چه روز نکبتی بر ما رفت، غم آمد و توفان شد و جنگل خشکيد پیرایه و دیگرسئوالاتی که قضات حاکم پاسخ نمی‌دهند مثل این‌که: اعدام درد است یا درمان؟ بگمانم ازدید قضات دست‌نشانده ای که بر مسند قضاوت گماشته شدند، لابد درمان به‌شمار می‌رود که مرتباً احکام اعدام و مرگ صادر می‌کنند ! باری آنانی که برجامعه‌ی ۸۵ میلیونی ایران حکومت می‌کنند، می‌توانند هریک به سهم خویش به این سئوال مردم ما پاسخ دهند: آیا دیروزمان از امروز و امروزمان از فردا بهترخواهد بود؟! تردیدی نیست تا جمهوری اسلامی است، مردم زندگی خوش و خرامان را تجربه نخواهند کرد و هر روزمان بدتر از پیش خواهد بود! امروزهمچون دیروز، مردم جامعه‌ی ما در درون و برون کشور؛ خواهان الغای مجازات اعدام، لغو فوری همه‌ی احکام اعدامی صادر شده در مورد تمام محکومان و آزادی فوری و بدون قید و شرط و وثیقه همۀ زندانیان سیاسی- عقیدتی و اعاده‌ی حیثیت و جبران آسیب‌های وارده به فرد فرد آنان و خانواده‌هایشان هستند. چاره‌ی کار اقدام متحد و همبسته، مشترک و یک پارچه درون و برون کشور علیه اعدام می‌باشد. متحد شویم! یادمان نرود؛ آزادی نه دادنی بلکه گرفتنی است! لینک بخش اول مقاله : https://www.andishe.nu/karegari/maghalat/2023/05/25/Na_be_koshtar_24_Maj_NR-1_AmiR.pdf

کشتن رسمی و علنی انسانی به دلیل انجام تخلفی که صاحب قدرت و مجری قتل مدعی باشد، اعدام نامیده شده که (پیش از تاریخ شاید) با شکل‌گیری نخستین نظام‌های اجتماعی به وجود آمده است. تحمیل این مجازات بدوی که میراث عصر توحش آدمی‌ست به قوانین اجتماعی امروز هم البته با همان حفظ قدرت و به بهانه‌ی تأدیب جامعه انجام شده است. اعدام در حکومت اسلامی از نخستین دقایق پس از انقلاب، با بهانه‌های شرعی آغاز، تداوم و افزایش یافت. به دلیل ارتباط این مجازات با شرع اسلام که مبنای قوانین قضایی کشور شد، انتقاد و مخالفت با آن همواره با بهانه‌ی مذهبی سرکوب و اجرای آن - حتی در ملاء عام – توجیه شد. .... دستگاه قضایی ایران چنان مصر و بی‌رحمانه برسرعت ماشین خشونت و انتقام جویی‌اش افزوده است که انگار ظلم در فرهنگ این جماعت طبیعی جلوه می‌نماید. تو گویی نوع بشر در جامعه ما نه برای زندگی بلکه برای مرگ آفریده شده است. تو گویی اینان فقط به مرگ آری می گویند!.... اصولاً اعدام با هدف و انگیزه‌ی بازدارنگی و کاهش جرم اتفاق می‌افتد یا ایجاد رعب و وحشت؟ شاید هم برای رد گم کنی و تائید ادعای کذب مبارزه با قاچاق مواد مخدر در مجامع بین‌المللی ... اما مهمترازاین مسائل وضعیت خانواده‌ی اعدامی‌هاست که سرنوشت آن‌ها چه می‌شوند؟! آیا وضعیت خانواده‌های بازمانده از اعدام‌ها هرگز مورد بررسی قرار گرفته است؟... ادامه دارد...

مردم ما یکشنبه ۰۱ اردیبهشت امسال شاهد بودند که دردومین مرحلهی استیضاح وزیر صنعت و معدن و تجارت )صمت(، رضا فاطمی امین، نمایندگان موافق استیضاح به مواردی ازعملکرد ضعیف او بهخصوص در حوزه صنعت خودرو و ناکارآمدی دولت رئیسی اشاره کردند. ابراهیم رئیسی، رئیسجمهوری اسالمی، در جلسه استیضاح این وزیر کابینهاش، در دفاع از او مدعی شد که وزیر صمت »جلوی فساد و مافیا و رانت و اعمال نفوذ ایستاده است.« وزیر صمت نیز در دفاع از خود گفت که »مافیای خودرو نمیخواهند قیمتها کاهش پیدا کند.« این در حالی است که پیشتر وزارت صمت خود اعالم کرده بود که قصد ندارد قیمت خودروها را کاهش دهد!